კატეგორია: მზის სისტემა

 ფრანგი და ამერიკელი მეცნიერების ერთობლივი კვლევით მიღებული შედეგები იმაზე მიუთითებენ, რომ იუპიტერი, მზის სისტემის ყველაზე დიდი პლანეტა, უნდა მიახლოებოდა მზეს, სისტემის ჩამოყალიბების ადრეულ ეტაპზე, სანამ დაბრუნდებოდა იქ, სადაც ახლა იმყოფება.

  იუპიტერის ერთ-ერთი დიდი თანამგზავრის ვულკანიზმი მაგმას გლობალური ოკეანედან „იკვებება“, რომელიც ათეულობით კილომეტრის სიღრმეზეა გავრცელებული.

მზის და დედამიწის ქიმიური შემადგენლობა ერთმანეთისგან განსხვავდება, თუმცა კლასიკური თეორია ვარსკვლავისა და მისი პლანეტების ფორმირების შესახებ, იზოტოპების ერთნაირ თანაფარდობას ვარაუდობს. ახალი აღმოჩენა კი ამ წარმოდგენების კორექტირებისკენ მიუთითებს.

გაზური გიგანტი სატურნი და მისი ერთ-ერთი თანამგზავრი ენცელადი დაკავშირებულნი არიან ელექტრონების ნაკადებით, რომლებიც ამ ციური სხეულების ორივე მხარეს მოძრაობენ. ასეთი დასკვნები წარმოადგინეს მეცნიერებმა ჟურნალ Nature-ში.

  ამ სურათზე ჰელიოსფეროს ცხვირი წითელი წერტილითაა აღნიშნული(Nathan Schwadron, University of New Hampshire).

მეცნიერებმა სატურნის ბუნებრივ თანამგზავრ ტიტანზე კრიოვულკანების არსებობა უარყვეს – მათ წარმოადგინეს ახალი ახსნა ტიტანის ზედაპირზე არსებული „საეჭვო“ ლანდშაფტებისა, რომლებსაც აქამდე აქტიურ ვულკანურ პროცესებს უკავშირებდნენ( Icarus; Space.com.).

მზის სისტემის ყველაზე ღრმა კანიონმა(მარინერი) მარსის ზედაპირი ორ ნაწილად გაყო. მისი სიგრძე 3000 კმ.-ზე მეტია, სიგანე 600 კმ. ხოლო სიღრმე 8 კმ. შედარებისთვის, არიზონას დიდი კანიონი სულ 800 კმ.-ის სიგრძისაა, სიგანე 30 კმ. სიღრმე კი 1,8 კმ.