ყველაფერი ასტრონომიის შესახებ
აღმოჩნდა, რომ ჩვენს გალაქტიკას საკმაოდ კარგი მადა აქვს! ირმის ნახტომი პატარა გალაქტიკებსა და ვარსკვლავურ გროვებს რეგულარულად „მიირთმევს“. მისი გრავიტაციული ზეგავლენის ქვეშ რაც უფრო ღრმად ექცევიან ისინი, მით უფრო ღრმად შედიან გალაქტიკის შიგნით. ამ „ღორმულცელობას“ თავისი დადებითი მხარეც აქვს – ყველა შთანთქმული ვარსკვლავი ჩვენი გალქტიკის ნაწილი ხდება.
ასეულობით სპირალურ გალაქტიკაზე დაკვირვებებით დადგინდა, რომ ისინი განუწყვეტლივ იზრდებოდნენ ბოლო 8 მილიარდი წლის განმავლობაში, ლაპარაკია სამყაროს ასაკის ნახევარზე მეტ დროზე(NASA).
ასტრონომთა აზრით, შორეული ელიფსური გალაქტიკა უზარმაზარ ზომამდე რამდენიმე შავ ხვრელს უნდა „გაებერა“, თუმცა მათდა გასაკვირად, მასში ხვრელების აღმოჩენა ვერ ხერხდება.
გალაქტიკა NGC 2623 – ეს სინამდვილეში ორი გალატიკაა, რომლებიც ერთმანეთს უერთდებიან.
ჯემინის ასტრონომული ობსერვატორიის მეცნიერებმა, გალაქტიკური პოლარული რგოლის იშვიათი ფოტო გააკეთეს(ჯემინი. ფოტო მაღალი გარჩევადობით).
როგორ გამოიყურებოდნენ პირველი გალაქტიკები?
ჩვენი გალაქტიკის შემომფარგლავი გაზის ღრუბელი რამდენიმე ასეული გრადუსით უფრო მეტადაა გაცხელებული, ვიდრე მზის ზედაპირი.
კვლევების თანახმად, რომლებიც საერთაშორისო ასტრონომული კავშირის გენერალურ ასამბლეაზე წარმოადგინეს პეკინში, აღმოჩენილ იქნა გალაქტიკათა ჯგუფი, რომელიც ჩვენი ირმის ნახტომისას ჰგავს.
მცირე რიცხოვანი, აქტიური ბირთვების მქონე გალაქტიკები, რომელთაც სახელი ობიექტ BL Lacertae-ს(ხვლიკის BL) მიხედვით შეარქვეს.
