ნუთუ, ჩვენს მზესაც მომავალში იგივე ელის? ნისლეული ლოკოკინა – ერთ-ერთი ახლო და ელვარე პლანეტური ნისლეულია.
ღრუბელი, მზისმაგავრი ვარსკვლავის სიცოცხლის ბოლოზე მოგვითხრობს. ვარსკვლავის გარე ფენები სივრცეში ყველა მიმართულებით იფრქვევა და ისეთ ფორმას ღებულობს, თითქოს ლოკოკინას(Helix Nebula) დავყურებდეთ ზემოდან. ნისლეულის ცენტრში ვარსკვლავის ნარჩენია, რომელიც თეთრ ჯუჯად იქცა. მისი მაღალენერგიული გამოსხივება ღრუბელს ნათებას აიძულებს.
NGC 7293(ლოკოკინა)-მდე მანძილი 700 სინათლის წელია, მდებარეობს მერწყულის თანავარსკვლავეში და 2,5 სინათლის წლის ზომისაა. ეს გამოსახულება ინფრაწითელი ფილტრებითაა გადღებული, 4,1 მეტრიანი სარკის მქონე ტელესკოპით(VISTA), რომელიც ევროპის სამხრეთულ ობსერვატორიას ეკუთვნის(პარანალი, ჩილე). ნისლეულის შიდა ნაწილის გადიდებულ გამოსახულებაზე ჩანს გაზური კვანძები, რომელთა ბუნება გაურკვეველია.