უძველესი და ახალგაზრდა

  ერთობლივი ძალისხმევით ორბიტალურმა ტელესკოპებმა ”ჰაბლმა” და ”სპიცერმა” აქამდე ცნობილთა შორის უძველესი გალაქტიკა დაინახეს – ის დიდი აფეთქების მერე მალევე დაიბადა(NASA).

ასტრონომებმა ეკზოპლანეტები ახლიდან დაითვალეს

ასტრონომთა ჯგუფი ოცი სხვა და სხვა უნივერსიტეტიდან და ინსტიტუტიდან მოულოდნელ დასკვნმდე მივიდა: ვარსკვლავებთან პლანეტების არსებობა წესია და არა გამონაკლისი.

გალაქტიკები – სამყაროს ვარსკვლავური კუნძულები

  პლანეტებისა და ვარსკვლავების შესწავლის ისტორია ათასწლეულებს ითვლის, მზის, კომეტების, ასტეროიდებისა და მეტეორიტების – ასწლეულებს. აი გალაქტიკების მეცნიერული კვლევა კი მხოლოდ 1920 წლიდან დაოწყო.

პირველი ვარსკვლავები

  ჯერ კიდევ 20 წლის წინ 7 მილიარდ წელზე უფრო ხნიერი გალაქტიკების ძალიან მცირე რაოდენობა იყო ცნობილი(ეს ზღვარი შეესაბამება კოსმოლოგიურ წითელ წანაცვლებას, რომელიც აჭარბებს ერთს). ზოგიერთი მეცნიერი ეჭვობდა კიდეც, უფრო ძველი ვარსკვლავური გროვები(გალაქტიკები) გაცილებით მეტი რაოდენობით უნდა ყოფილიყვნენ კოსმოსში.

გალაქტიკათა ზღვა

ESO(ევროპის სამხრეთული ობსერვატორია)-ს მიერ გადაღებული ახალი სურათები ათასეულობით გალაქტიკების დემონსტრაციას ახდენენ, კერძოდ გალაქტიკათა დიდ ჯგუფს, რომელიც მასიურ გალაქტიკურ  გროვას, სახელად აბელს ეკუთვნის, ნომრით 315. ცაზე შეუიარაღებელი თვალით ყურებისას, მხოლოდ ჩვენი გალაქტიკის ვარსკვლავების და მეზობელი უახლოესი სამი გალაქტიკის დანახვა შეიძლება(დიდი და პატარა მაგელანის ნისლეული, ანდრომედას გალაქტიკა). ადამიანის თვალი ძალიან სუსტია იმისათვის, რომ სურათზე გამოსახული გალაქტიკები დაინახოს. ეს რომ შესაძლებელი იყოს, მაშინ ცა მთლიანად განათებული მოგვეჩვენებოდა.

 

ჩვენი გალაქტიკის ზემასიური შავი ხვრელი ვარსკვლავებს აქეთ-იქეთ ისვრის

2005 წელს ასტრონომებმა მეზობელ პატარა გალაქტიკის(მაგელანის დიდი ნისლეული)მიმართულებით მოძრავი ვარსკვლავი აღმოაჩინეს, ნომრით HE 0437−5439, რომელიც დედამიწელ დამკვირვებლს 2,5 მლიონი კილომეტრი საათში სიჩქარით შორდება.