2010 წელს მეცნიერთა ჯგუფმა, თანამგზავრიდან მიღებული მონაცემების საშუალებით დედამიწის ატმოსფეროს სითბოცვლის მოდელი შეადგინა. გაირკვა, რომ პლანეტა შედარებით მცირე ენერგიას ასხივებს, ვიდრე ღებულობს. მკვლევართა ყველა მცდელობა აეხსნათ თუ სად იკარგბოდა ენერგიის ნაწილი უშედეგოდ მთავრდებოდა.
ახალი ნამუშევრის ჩარჩოებში მეცნიერებმა თანამგზავრებით 2001 დან 2010 წლამდე ინტერვალის განმავლობაში მიღებული მონაცემები და ოკეანის წყლების უშუალო გაზომვები გამოიყენეს, რომლებიც საერთო პროგრამის სამმა სხვა და სხვა ჯგუფმა ჩაატარა. შედეგად, გეოლოგებმა აღმოაჩინეს, რომ ენერგიის მნიშვნეოვანი ნაწილი ოკეანის სქელ ფენებს ქვეშაა „ჩაკეტილი“, მაგალითად, ოკეანური დინებებით. ეს ენერგია, ოკეანის დონის აწევასთან პირდაპირაა დაკავშირებული.
2010 წლის აპრილში ჟურნალ Geophysical Research Letters-ში გამოჩნდა ნამუშევარი, რომლის ავტორებმა იანგარიშეს, თუ როგორ მოქმედებს ოკეანის ტემპერატურის მატება მსოფლიო ოკენაის წყლის დონეზე. აისბერგები გამოდევნიან წყლის რაოდენობას, რომელიც მათი გადნობის შემდეგ გაჩენილი წყლის მოცულობის ტოლია. რადგან მარილიანი წყლის სიმკვრივე რამდენიმეჯერ მეტია, ამიტომ გადნობის მერე წარმოქმნილი მტკნარი წყლის მოცულობა ოდნავ მეტი გამოდის და წყლის დონე მაღლა იწევს.
როგორც აღმოჩნდა, ყინულების ყოველწლიური დნობა ოკენის დონეს 0,3 მილიმეტრით წევს. აღსანიშნავია, რომ ოკეანის წყლის სითბური გაფართოება საშუალოწლიური ტემპერატურის მატების გამო 1,8 მილიმეტრით მაღლა წევს დონეს, ანუ ექვსჯერ მეტად.