ჩახვეული წრე, რომელმაც ასტრონომების ინტერესი გამოიწვია, 650 სინათლის წლის ზომისაა. ამ კადრზე, მოყვითალო რვიანისებური წრე, თითქმის ჰორიზონტალურ მდგომარეობაშია, ოდნავ დახრილი მარჯვენა მხარეს.
ყველაფერი ასტრონომიის შესახებ
ჩახვეული წრე, რომელმაც ასტრონომების ინტერესი გამოიწვია, 650 სინათლის წლის ზომისაა. ამ კადრზე, მოყვითალო რვიანისებური წრე, თითქმის ჰორიზონტალურ მდგომარეობაშია, ოდნავ დახრილი მარჯვენა მხარეს.
ასტრონომებმა გალაქტიკური გროვა Abell 2744-ის ფორმირების დეტალები გაარკვიეს. ამ ობიექტის კვლევა რამდენიმე ტელესკოპით ხდებოდა, რომლებიც სხვა და სხვა დიაპაზონებში მუშაობენ. გაირკვა, რომ ეს გროვა გალაქტიკების, გაზებისა და ბნელი მატერიის შემცველი ოთხი გროვას შეჯახებით ჩამოყალიბდა.
ასტროფიზიკოსებმა „მძინარე“ გალაქტიკები დედამიწიდან 12 მილიარდი სინათლის წლის მანძილზე აღმოაჩინეს. მონაცემების მისღებად მათ კიტ პიკის 4 მეტრიანი დიამეტრის ტელესკოპი გამოიყენეს(არიზონა).
ქალწულის თანავარსკვლავედის გალაქტიკურ ჯგუფში ათასობით გალაქტიკაა. ეს გროვა ყველაზე ახლოს მდებარეობს ადგილობრივი გალაქტიკების ჯგუფთან, რომელშიც ჩვენი გალაქტიკაც შედის.
ბრიტანელმა ასტრონომებმა დაადგინეს, რომ 7 მილიარდი წლის წინ ელიფსურმა გალაქტიკებმა ზრდა შეწყვიტეს. თავიანთი ნაშრომი მათ წარმოადგინეს სამეფო ასტრონომული საზოგადოების სხდომაზე, რომელიც ამჟამად უელსში მიმდინარეობს.
კოსმოსური ”სიმები” – ეს არის ჩვენი გალაქტიკის ვარსკვლავთშორის სივრცეებში განაწილებული გაზი. უცნაურია, რომ ყველა ასეთი ძაფი ერთნაირი სიგანისაა, რაც მათი ფორმირების საიდუმლოს ამოხსნის გასაღებია. ეს ძაფები უზარმაზარი ზომისაა, ათეულობით სინათლის წლის, ხოლო მათ გასწვრივ, ყველაზე შესქელებულ ადგილებში, ვარსკვლავური გროვები იმყოფებიან. ერთი ასეთი გროვა არწივის თნავარსკვლავედში ასემდე ახალგაზრდა ვარსკვლავს შეიცავს.
უძველესი გალაქტიკის ლინზირებული, ორმაგი გამოსახულება(ნაჩვენებია წრეებით) (NASA, ESA, J. Richard (CRAL), J.-P. Kneib (LAM), Marc Postman (STScI)).
მოწმენდილ ღამის ცაზე, კარგად ჩაბნელებული გარემოდან, შესაძლებელია სუსტი მანათობელი ზოლის დანახვა. ეს ზოლი ჩვენი სპირალური გალაქტიკის, ირმის ნახტომის ვარსკვლავური დისკოა.
შეჯახებამ, რომელიც 100 მილიონი წლის წინ დაიწყო და დღესაც გრძელდება, გაზისა და მტვრის ღრუბლებში მილიონობით ვარსკვლავის ჩამოყალიბება გამოიწვია. მათ შორის ყველაზე მასიურებმა უკვე გაიარეს განვითარების მთელი ციკლი და აფეთქდნენ როგორც ზეახალი ვარსკვლავები.