ამ მაღალი გარჩევადობის ფოტოზე სფერული ვარსკვლავთგროვა ცენტავრის ω (NGC 5139) არის გამოსახული, მდებარეობს 15 000 სინათლის წლის იქეთ. გროვაში, 150 სინათლის წლის სივრცით, თავმოყრილია დაახლოებით 10 მილიონამდე ვარსკვლავი.
ყველაფერი ასტრონომიის შესახებ
ამ მაღალი გარჩევადობის ფოტოზე სფერული ვარსკვლავთგროვა ცენტავრის ω (NGC 5139) არის გამოსახული, მდებარეობს 15 000 სინათლის წლის იქეთ. გროვაში, 150 სინათლის წლის სივრცით, თავმოყრილია დაახლოებით 10 მილიონამდე ვარსკვლავი.
ნასას კოსმოსურმა ტელესკოპმა ჩვენს გალაქტიკაში იშვიათი ტიპის ვარსკვლავების პოპულაცია აღმოაჩინა, რომელთაც ასტრონომები „ჩამორჩენილ ცისფერ“(1) ვარსკვლავებს უწოდებენ. ამ უჩვეულო ვარსკვლავებმა ასეთი სახელი იმიტომ მიიღეს, რომ მათი განვითარების „დამუხრუჭებისა“ და კაშკაშა ნათების გამო, ისინი უფრო ახალგაზრდად გვეჩვენება, ვიდრე არიან სინამდვილეში.
ფოტოზე სირიუსი მარცხენა კიდესთან ახლოს ჩანს. მისგან მარჯვნივ მდებარეობს ორიონის თანავარსკვლავედი, კიდევ უფრო მარჯვნივ ჰეილ-ბოპის კომეტა.
ცენტავრის ალფას სისტემა მზესთან ყველაზე ახლოსაა. სამი ვარსკვლავიდან უახლოესი, ცენტავრის პროქსიმა, ყველაზე სუსტია მათ შორის(4,22 სინათლის წელი).
ვარსკვლავები ფუტკრებივით ესევიან ელვარე ვარსკვლავთგროვა M15-ს. ეს 100 000-ზე მეტი ვარსკვლავისგან შემდგარი სფერო ჩვენი გალაქტიკის ახალგაზრდობის დროინდელი ნარჩენია. ის უშორესი წარსულიდან მოყოლებული ბრუნავს გალაქტიკის ცენტრის გარშემო.
ასტრონომებმა დაადგინეს, რომ სამყაროს პირველი ვარსკვლვები ღერძის გარშემო 100-ჯერ უფრო სწრაფად ტრიალებდნენ, ვიდრე ახლანდელი მათი თანამოძმეები. ამის შესახებ ინფორმაცია გამოქვეყნდა საიტ ScienseNOW-ზე.
ასტროფიზიკოსების საერთაშორისო ჯგუფმა კომპიუტერული მოდელირების საშუალებით აჩვენა, რომ ორი საკმაოდ მასიური ნეიტრონული ვარსკვლავის შეჯახება იწვევს მბრუნავი შავი ხვრელის გაჩენას, შემოფარგლულს ზემძლავრი მაგნიტური ველით, ტოროიდალური და პოლოიდალური ფორმებით.
ნებისმიერი ზომის ვარსკვლავებს – წითელი ჯუჯებიდან ცისფერ ზეგიგანტებამდე – აქვთ სფერული ფორმა. თუმცა კოსმოსში არის საკმაოდ ბევრი ისეთი ობიექტი, რომელთაც შეეფერებათ ასეთი ექსტრავაგანტური ტიტული(ბრტყელი), მათ მეცნიერები აკრეციულ დისკოებს უწოდებენ.
ასტრონომები მუხლჩაუხრელად აგრძელებენ ჩვენი გალაქტიკის მასიურ ვარსკვლავებზე ნადირობას. ამ გალაქტიკური მასშტაბების ძებნაში, ისინი იყენებენ ტელესკოპებს, რომლებიც გამოირჩევიან მაღალი მგრძნობელობით ინფრაწითელი და რენტგენის გამოსხივების მიმართ. ამასთან ერთად ისინი ცდილობენ დაამტკიცონ, რომ ზემასიური ვარსკვლავები რენტგენის დიაპაზონშიც ასხივებენ.