კატეგორია: ფიზიკა

 ატომში არ შეიძლება იყოს ორი ელექტრონი ერთნაირი კვანტური რიცხვებით.

 წარმოიდგინეთ, რომ თქვენ სინათლის სხივი ამრეკლი ზედაპირისკენ მიმართეთ, მაგალითად, ლაზერული მაჩვენებელი სარკისკენ ან გაპრიალებული ზედაპირის მქონე ლითონისკენ. სხივი ასეთი ზედაპირიდან აირეკლება და გარკვეული მიმართულებით გავრცელდება.

 XIX საუკუნის ბოლოს მეცნიერებმა უკვე იცოდნენ კავშირის შესახებ წინაღობას, დენის ძალასა და ძაბვას შორის, რომელიც ომის კანონით აღიწერება, რომ ჰოლის ეფექტის მიხედვით მეტალებში დენის მატარებლები უარყოფითად დამუხტული ელექტრონები არიან. წინაღობის აღწერა უკვე ატომის დონეზე იყო საჭირო. ამის პირველი მცდელობა 1900 წელს გერმანელ ფიზიკოსს პაულ დრუდეს(Paul Drude, 1863–1906) ჰქონდა.

 ადამიანი დროში მოგზაურობის შესაძლებლობაზე ძველთაგანვე ფიქრობდა.

 სითბო ერთ დროს მისტიური რამ ეგონათ.

 XIX საუკუნის ბოლოს, ნივთიერების ატომებთან ელექტრომაგნიტური გამოსხივების(კერძოდ სინათლის) ზემოქმედების შესწავლისას, მკვლევარები სერიოზულ პრობლემას წააწყდნენ, რომლის გადაწყვეტა მხოლოდ კვანტური მექანიკის ჩარჩოებში მოხერხდა, ეს უკანასკნელი კი სწორედ ამ პრობლემების არსებობის გამო ჩაისახა.

 ხანდაზმულობის ჟამს ნიუტონი ყვებოდა: ერთხელ, ვაშლის ბაღში სეირნობის დროს დღის ცაზე მთავრე დაინახა, იმავე მომენტში მისი მხედველობის არეში ხიდან ჩამოვარდნილი ვაშლი მოხვდა.

 სიტყვა ”კვანტი” ლათინურიდან მოდის quantum(რამდენი, რამდენად ბევრი) და ინგლისურიდან quantum(რაოდენობა, პორცია, კვანტი). ”მექანიკა” იმთავითვე მატერიის მოძრაობის შემსწავლელ მეცნიერებას აღნიშნავდა. შესაბამისად, ”კვანტური მექანიკა” პორციებად მოძრავ მატერიას სწავლობს(ან დაკვანტული მატერიის მოძრაობას). ტერმინი ”კვანტი” ხმარებაში გერმანელმა მეცნიერმა მაქს პლანკმა შემოიტანა, სინათლის(1), ატომებზე ზემოქმედების აღსაწერად.