ყველაფერი ასტრონომიის შესახებ
დედამიწის ღერძის დახრილობის გამო, წლის განმავლობაში ჰორიზონტის მიმართ მზის ასვლის სიმაღლე იცვლება(შესაბამისად დღის ხანგრძლივობაც). ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში , როცა ღერძი მზისკენაა გადახრილი, დღე უფრო დიდ ხანს გრძელდება და მზეც დღის განმავლობაში ცაზე საკმაოდ მაღლა ასწრებს ასვლას. შედეგად ტემპერატურა იზრდება, ამ დროს ზაფხულია. როცა ჩრდილოეთ პოლუსი მზის საწინააღმდეგო მიმართულებითაა გადახრილი, ყველაფერი პირიქით ხდება და გარემოც უფრო ცივდება, ამ დროს ზამთარია.
რას დავინახავდით მარსზე მოხვედრის შემთხვევაში? რობოტიზირებულმა აპარატმა „ფენიქსმა“, რომელიც მარსზე 2008 წელს დაეშვა, შეძლო ამ სანახაობის ჩვენთვის წარმოდგენა. სინამდვილეში ეს სურათი 100-ზე მეტი ფოტოს ციფრული კომბინაციებით არის შექმნილი, რომლებიც მთელი 360 გრადუსით გვაჩვენებენ რობოტის გარემომცველ ხედებს.
როგორც სრულფასოვანი ვარსკვლავები, ყავისფერი ჯუჯებიც გაზური ღრუბლების კოლაფსით ფორმირდებიან (ერთ ადგილზე შეგროვება და შეკუმშვა), თუმცა ისინი თერმობირთვული რეაქციების დიდხანს შენარჩუნებას ვერ ახერხებენ არასაკმარისი მასის გამო.
სპიცერის სახელობის ორბიტალური ტელესკოპი.
ეს არის წყლის მასებზე მძლავრი ზემოქმედებით წარმოქმნილი გრძელი ტალღები. ცუნამი ძირითადათ წყალქვეშა მიწის ძვრებითაა გამოწვეული(85%), ამ დროს ხდება ოკეანის ფსკერის სწრაფი გადაადგილება (აწევა ან დაწევა). ის ნებისმიერი მიწის ძვრის დროს ჩნდება, თუმცა დიდ სიმძლავრეს აღწევს, როცა მაგნიტუდა 7 და მეტი ბალია. ცუნამის 80% წყნარი ოკეანის პერიფერიებზე ხდება. მოვლენის პირველი მეცნიერული აღწერა ხოსე დე აკოსტამ გააკეთა 1586 წელს. მაშინ მძლავრმა მიწის ძვრამ 25 მეტრიანი ტალღები წარმოშვა, რომლებიც ხმელეთზე 10 კილომეტრის მანძილეზე შეიჭრნენ(პერუ).
ტელესკოპი PS1 აღჭურვილია პატარა, 1,8 მეტრიანი სარკით, სამაგიეროდ მას აქვს ყველაზე მაღალი გარჩევადობის ციფრული კამერა და ცის დიდ მონაკვეთზე მეთვალყურეობის შესაძლებლობა.
დოკუმენტალურად დადასტურებული კვლევა ცხოველების ანომალური ქმედებების შესახებ მიწისძვრის წინ, წარმოადგინეს მეცნიერებმა ბრიტანეთის ღია და ოქსფორდის უნივერსიტეტებიდან.
სურათი გადაღებულია კოსმოსური ობსერვატორია ჰაბლის საშუალებით(HUBBLE). ამ უცნაური ფორმის გალაქტიკას „ჰოაგის ობიექტი“ ქვია( Hoag’s Object). ის გველის თანავარსკვლავედში მდებარეობს, დედამიწიდან 600 მილიონი სინათლის წლის მანძილზე. ეს გალაქტიკა წარმოადგენს თითქმის იდეალურ წრეს ცისფერი ვარსკვლავებით, რომელიც ყვითელ ბირთვსაა გარშემორტყმული. ზომით 100 ათასი სინათლის წლისაა. გარსში ცისფერი, მასიური ვარსკვლავები დომინირებენ, ბირთვი კი ძირითადათ ხნიერი, ყვითელი ვარსკვლავებისაგან არის შედგენილი. გარე წრესა და ბირთვს შორის არსებულ სივრცეში შესაძლებელია არის ვარსკვლავთგროვები, ალბათ ძალიან მკრთალი, რის გამოც ისინი არ ჩანან.
ყველაზე ცივები
ყველამ იცის, რომ კოსმოსში ძალიან ცივა – თუმცა არა ყველგან.
ამერიკელებმა და ბრიტანელებმა დაიწყეს ვარსკვლავთმფრენის კონცეფციაზე მუშაობა, რომელიც შეძლებს 50-100 წლის განმავლობაში მიაღწიოს მზესთან ახლოს მყოფ ვარსკვლავებამდე. ასეთი ვადები იმიტომ აირჩიეს, რომ ხომალდის შემქმნელებს მცირე შანსი მაინც ჰქონდეთ, სანამ ცოცხლები იქნებიან, მიიღონ სიგნალი შორეულ ვარსკვლავთან მიღწევის შესახებ.
პროექტ “იკარუსის” შექმნაზე ამერიკელი მეცნიერების არაკომერციული ჯგუფი Tau Zero Foundation-ი მუშაობს, რომლის ერთ-ერთი დამფუძნებელი და პრეზიდენტი არის ცნობილი ფიზიკოსი მარკ მილისი. ადრე ის მოწინავე კოსმოსური ძრავების კონცეფციაზე მუშაობდა ნასაში. პროექტში აგრეთვე მონაწილეობენ ბრიტანეთის საპლანეტათშორისო საზოგადოების წევრები(British Interplanetary Society — BIS).