Posted by ბუნებრივი მოვლენები ერთი საერთო ფიზიკური თეორიით ვერ აიხსნება(უნივერსალური თეორიები). კერძოდ, მასიური ობიექტები კლასიკური მექანიკის კანონებს ”ემორჩილებიან”, ხოლო მიკროსამყაროს, კვანტური მექანიკა განკარგავს… ავსტრალიელ მეცნიერთა ჯგუფი ჰოვარდ ვაისმანის მეთურობით, ამ პარადოქსს პარალელური სამყაროების არსებობით ხსნის.
პარალელური სამყაროების შესახებ არა მარტო ფანტასტები და ანომალურ მოვლენათა მკვლევარები წერენ. ბევრს ჰგონია, რომ პარალელური სამყარო არის ადგილი, რომელშიც სამყაროების შეხების ადგილზე წარმოქმნილი დრო-სივრცული პორტალის საშაულებით მომენტალურად მოხვედრა არის შესაძლებელი. ცნება ”პარალელური სამყარო” ტრადიციულ ფიზიკაშიც არსებობს. მეცნიერები არ ფანტაზიორობენ, ისინი ამ ჰიპოთეზას იკვლევენ. მაგალითად, ელემენტარული ნაწილაკების დონეზე.
ჰოვარდ ვაისმანი და მისი კოლეგები(გრიფიტის უნივარსიტეტი ბრისბენში, ავსტრალია) თვლიან, რომ თუ მრავლობითი განზომილებები არსებობენ, მათში ჩვეულებრივი მექანიკა იმოქმედებს. თუ ისინი ერთმანეთს ეხებიან, საქმეში კვანტური მექანიკა შემოვა. ასეთნაირად, მაგალითად, შეიძლება იხსნას მოვლენა, რომელსაც სუპერპოზიციას უწოდებენ – როცა ნაწილაკი ერთდროულად რამდენიმე მდგომარეობაში შეიძლება იყოს. თანამედროვე მოდელების მიხედვით, ისეთ ნაწილაკებს, როგორიც ელექტრონია, სივრცეში ფიქსირებული პოზიცია არ გააჩნიათ. მხოლოდ ტალღური ფუნქციის შედგენაა შესაძლებელი(მოკლედ შროდინგერის განტოლების შესახებ), რომელიც რაიმე წერტილში ელექტრონის ყოფნის ალბათობას აღწერს დროის ამა თუ იმ მომენტში. ნაწილაკები ფლუქტუირებენ. სწორედ კვანტური ფლუქტუაციების ხარჯზე გაჩნდა და ვითარდება სამყარო(რა აფეთქდა დიდ აფეთქებაში?).
კლასიკური და კვანტური მექანიკის ”შერიგების” მცდელობა არა ერთხელ მომხდარა. 1950 წელს ამერიკელმა თეორეტიკოსმა ჰიუ ევერეთმა კლასიკური სამყარო მრავლობითი კვანტური განზომილებების სახით წარმოადგინა, ერთმანეთთან შეხების გარეშე. ამ მიდგომამ ”მრავალგანზომილებიანი ინტერპრეტაციის” სახელი მიიღო. ვაისმანის მიდგომა კი, პირიქით, სამყაროებს შორის მუდმივ კონტაქტს ვარაუდობს. ეს ურთიერთქმედებები კი მათემატიკურ აღწერას ექვედმებარებიან.
კვანტურ სამყაროში ე.წ. ტუნელის ეფექტი არსებობს. კვანტური თვისებების მქონე ნაწილაკი, მაგალითად, ფოტონი, ენრგეტიკულ ბარიერს მაშინაც გადალახავს, როცა მისი ენერგია ამ ბარიერის ენერგიაზე მცირეა. კლასიკური მექანიკის თვალსაზრისით, ამ ფენომენის ახსნა შეუძლებელია, კვანტურ სამყაროში კი საკმაოდ გავრცელებული მოვლენაა.
როგორ გამოიყურება ეს ყველაფერი ახალი თეორიის ჩარჩოებში? ვაისმანის თქმით, როცა სხვადასხვა განზომილების ნაწილაკები ენერგეტიკულ ბარიერს საწინააღმდეგო მხარეებიდან უახლოვდებიან, ერთ-ერთი მათგანი სიჩქარეს მოუმატებს, მეორე კი უკან ”გადახტება”. ასეთნაირად შეძლებს ერთი ნაწილაკი ”გაუვალი” ბარიერის გავლას.
სამყაროთა ”ურთიერთშეღწევის” სხვა მაგალითებიც არსებობენ. ვაისმანის მოდელის მიხედვით, თუ ურთიერთქმედი განზომილებების რიცხვი 41-ს 🙂 მიაღწევს, მოხდება კვანტური ინტენფერენცია.
”ჩვენ, რა თქმა უნდა, კვანტური და კლასიკური სამყაროს ყველა გამოცანაზე პასუხი არ გაგვაჩნია, მხოლოდ იმას ვამტკიცებთ, რომ ზოგიერთი კვანტური მოვლენა მრავლობითი კლასიკური სამყაროების ურთიერთქმედებით შეიძლება აიხსნას. ჩვენი ჰიპოთეზა, ჯერჯერობით, კვანტურ მოჭიდებას ვერ ხსნის(კვანტური მექანიკის შემოწმებაში კვაზარები დაგვეხმარებიან), თუმცა მასზე მუშაობას ვაგრძელებთ” – ამბობს ვაისმანი.
ვაისმანის ჯგუფი გეგმავს დაადგინოს, რა პირობებია საჭირო სამყაროთა შორის კონაქტისათვის, ასევე ექსპერიმენტის შემუშავებას, რომელიც საინტერესო ჰიპოთეზის პრაქტიკაზე შემოწმების საშუალებას მოგვცემს(ნეიტრონის პარალელურ სამყაროში გაქცევის რეგისტრაციის მეთოდი?!; მოკლედ კვანტური მექანიკის შესახებ;სიმების თეორია).